Fragment Ewangelii wg św. Łukasza (Łk 14,1.7-14)
w. 1 Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili.
w. 7 I opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich:
w. 8 Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego.
w. 9 Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: Ustąp temu miejsca; i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce.
w. 10 Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: Przyjacielu, przesiądź się wyżej; i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników.
w. 11 Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.
w. 12 Do tego zaś, który Go zaprosił, rzekł: Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów, aby cię i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś odpłatę.
w. 13 Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych.
w. 14 A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych.
Pomoc w celu wyjaśnienia tekstu (egzegeza)
w. 1 Wspólne spożywanie chleba było okazją do pogłębienia się więzi międzyludzkich. Jezus został zaproszony przez lidera faryzeuszów w okolicy, możliwe, że w dobrej wierze, ale byli też tam inni, którzy obserwują zachowanie Jezusa.
w. 7 Znani nauczyciele przeważnie zabierali głos lub przyłączali się do rozmów podczas uczt. Tak też czyni Jezus obserwując sytuację przy stole. Zabiera on głos udzielając pouczenia w formie przypowieści. Ma mieć charakter uroczysty, poza obyczajami związanymi z ucztą odnosi się również do zasad moralnych.
ww. 8-10 Jezus wypowiada zasadę zaczerpniętą wprost z Prz 25,6-7, do której goście nie przywiązywali większej wagi. Gość przychodząc na ucztę powinien poczekać na wskazanie jemu właściwego miejsca. Zajęcie miejsca dostojnika jest wielkim nietaktem. Przeniesienie na miejsce wyższe, godniejsze jest znakiem wyróżnienia.
w. 11 Jezus powtarza tutaj tradycyjną starotestamentową obietnicę, odnoszoną szczególnie do dnia sądu. Nadaje w ten sposób swojej wypowiedzi charakter religijny, a nie tylko dotyczący zachowania i dobrych manier.
w. 12 Jezus wskazuje najpierw na oczywistość w kulturze żydowskiej – zapraszanie krewnych, przyjaciół, sąsiadów na ucztę. Zaproszenie dość interesowne, gdyż można mieć nadzieję na odwdzięczenie się w podobnej formie. Pouczeniem dla gospodarza jest zmiana motywacji, a przez to także kategorii ludzi, którzy są zapraszani na ucztę.
w. 13 Ubodzy, ułomni, chromi i niewidomi to najniższa warstwa społeczeństwa. Byli oni wykluczeni z kultu religijnego Ludzie sparaliżowani, chromi i niewidomi nie byli dopuszczani do sekty w Qumran, którą prawdopodobnie tworzyli esseńczycy. Jezus przeciwstawia tę grupę ludzi tym, którzy zawsze są zapraszani na uczty.
w. 14 Judaizm nauczał, że sprawiedliwi zostaną ostatecznie nagrodzeni w czasie zmartwychwstania umarłych. Jezus pokazuje, że to nie ziemskie kalkulacje decydują o naszym życiu wiecznym, ale kategorie nadprzyrodzone.
Dzisiejszy fragment Ewangelii daje pole do przemyślenia swojej postawy wobec bliźnich. Do spojrzenia ile w moim, życiu jest egoizmu, ile walki a to aby mnie zauważono? Czy jestem w stanie być w czyimś cieniu, czy jednak lepiej gdy mogę wśród znajomych (w szkole, na studiach, w pracy) błyszczeć i być oklaskiwanym? Czy moje kontakty ograniczam tylko do grona klku znajomych, z którymi mogę coś załatwić, czy może moje życie jest otwarte na kontakty z drugim człowiekiem bez względy na jego sytucję społeczną, stan zdrowia, miejsce zamieszkania?
Nasze wybory są nie tylko skierowane na to co stanie się dziś, jutro, czy za miesiąc, ale odnajdą swoje odzwierciedlenie w wieczności. Dokonujmy wyborów jako prawdziwi i wierzący chrześcijanie.
dk. Yahoo
Medytacja do pobrania: