Przejdź do treści

Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi

Łk 2, 16 – 21

1.Modlitwa wstępna

Na początku stańmy przed Panem Bogiem z otwartym sercem. Prośmy w modlitwie o Ducha Wiary, Ducha otwartości na Słowo boże, prośmy aby ono w nas działało.

Wezwijmy naszą Matkę Maryję by nas wspomagała podczas modlitwy, Zdrowaś Maryjo…

2. Tekst Ewangelii Łk 2,16-21:

“Pasterze pośpiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane. Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.”

3.Rozmyślanie

W Ewangelii, którą słyszymy podczas Liturgii w pierwszy dzień Nowego Roku, powracamy do Betlejem, do żłóbka w którym leży Jezus – Bóg. Pasterze przybyli do groty, bo tak im objawili aniołowie. Pasterze po odejściu od Świętej Rodziny stają się głosicielami prawdy o wcieleniu Boga. Prawdy o tym, że Bóg przyszedł na ziemię. Odchodzą z radością i optymizmem, wielbiąc Boga.

Dziś w Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki należy zwrócić również uwagę na Maryję, Tę która przyjęła Słowo pod swoje serce. Ewangelista Łukasz pisze: Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. Widzimy jak Maryja potrafi z pokorą przyjąć wszystkie słowa powiedziane przez pasterzy. Jej otoczenie było zdziwione, zadziwione słowami pasterzy – ale nie Ona. Maryja każde słowo, działanie Boga w swoim życiu przyjmuje z pokorą i z posłuszeństwem, jak wtedy w Nazarecie.

4. Pytania

Czy ja nie wstydzę się wyznawanej wiary wśród moich rówieśników?

Czy jak Maryja w posłuszeństwie i pokorze przyjmuje to co mi daje Pan Bóg? Jak znoszę krzyże dnia codziennego?

Czy moja wiara jest prawdziwą wiarą radosnego chrześcijanina?

Jak ja reaguje na Boże natchnienia? Czy ociągam się z ich realizacją czy wykonuje je zaraz, natychmiast jak pasterze, którzy pośpiesznie udali się do Betlejem?

5. Dziękczynienie i modlitwa końcowa.

 

kl. Piotr K.

← Wstecz