Przejdź do treści

Święto Ofiarowania Pańskiego

Łk 2,22-40

Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostawała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Pomoc do medytacji:

Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

Czy jestem posłuszny?

Maryja i Józef przynosząc Jezusa do świątyni, wypełniają przepis znajdujący się w Prawie Pańskim. Jezus, Bóg – Człowiek, przybywa do świątyni ze słabością małego dziecka. Przybywa nie po to, aby dokonać sądu nad tymi, którzy nie przestrzegali prawa, ale po to, aby sam jako człowiek poddać się posłuszeństwu wobec Ojca. Jestem zaproszony, aby zastanowić się w jaki sposób ja podchodzę do przestrzegania przepisów prawa, np. Przykazań Bożych, Przykazań Kościelnych lub innych zasad oraz reguł, które mnie zobowiązują. Mogę czuć się jak niewolnik przepisów, albo odkrywać w nich (co jest pozytywnym działaniem) troskę o moje życie i zbawienie.

A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił…:

Symeon jest tym, który słucha Boga. Jego imię oznacza „Bóg wysłuchał”. Ewangelista określa go jako człowieka „sprawiedliwego i pobożnego” oraz podkreśla, że Duch Święty był z nim. Mogę z zainteresowaniem słuchać wszystkiego, ale czy mógłby ktoś o mnie powiedzieć, że jestem człowiekiem, który słucha Boga. Dzięki otwartości na działanie Ducha Świętego, Symeon odkrył w Jezusie Zbawiciela. Jest prawdą, że Duch Święty ciągle towarzyszy nam w drodze wiary i życia duchowego. Uświadamiając sobie ten fakt, podziękuję Duchowi Świętemu.

Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela.

Jezus jest Zbawicielem wszystkich ludzi. Jego przyjście zwiastuje życie. Człowiek nie musi żyć już w lęku i strachu. Na ziemię przyszło Światło, które rozprasza ciemne mroki życia. Dla człowieka wierzącego nie ma sytuacji bez wyjścia. Nawet śmierć można przeżyć w pokoju.

A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu.

Maryja dowiaduje się, że Jej życie nie będzie pozbawione trosk, zmartwień i boleści. Posiadanie Jezusa nie uwalnia człowieka od doświadczenia cierpienia i krzyża. Musimy być tego świadomi. Przychodzą takie momenty w życiu, kiedy pojawia się wielki ból fizyczny lub duchowy. To przeżywała również Matka Boża. Jest Ona dla nas przykładem pokornego, cichego i wytrwałego trwania przy Jezusie. Czy w chwilach trudności szukam Boga?

Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostawała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Maryja i Józef z Jezusem wrócili do Nazaretu. Po wielkich obrzędach dokonanych w podniosłej atmosferze w świątyni w Jerozolimie przychodzi czas na zwykłe życie. To codzienność weryfikuje deklaracje. Niech przykładem wierności do końca będzie dla nas Święta Rodzina oraz Symeon i prorokini Anna. Mogę po osobistej uroczystej deklaracji, każdego dnia ofiarowywać się Bogu. Poproszę w modlitwie, aby na końcu mojego życia, dane mi było ujrzeć w Królestwie Niebieskim, Boże Oblicze.

ks. Przemysław Tyblewski

Na podstawie:

– O. Silvano Fausti SJ – Wspólnota czyta Ewangelię według św. Łukasza.

– Ks. Krzysztof Wons SDS – Modlitwa Ewangelią na każdy dzień. T.3.

Medytacja do pobrania:

Święto Ofiarowania Pańskiego – medytacja

← Wstecz