Gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy. Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, powiedziało: “Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbali słowo Boże, a obsługiwali stoły. Upatrzcież zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa”.
Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich Apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce. A słowo Boże rozszerzało się, wzrastała też bardzo liczba uczniów w Jerozolimie, a nawet bardzo wielu kapłanów przyjmowało wiarę.
(Dz 6,1-7)
Majowe dni zwiastują wiele waznych wydarzeń w naszej wspólnocie. jedną z nich są święcenia kapłańskie w stopniu diakonatu. W tym roku odbyły się one 19 maja 2011 r., tradycyjnie podczas Eucharystii w bazylice archikatedralnej pw. św. apostołów Piotra i Pawła. JE ks. bp Zdzisław Fortuniak włączył do grona diakonów Kościoła poznańskiego 17 alumnów z roku piątego naszego seminarium oraz jednego alumna z Oratorium Św. Filipa Neri z Gostynia. Na uroczystą liturgię przybyli krewni, znajomi i przyjaciele kandydatów. Zanim przystąpili do sakramentu święceń, spędzili kilka dni w skupieniu podczas rekolekcji, które poprowadził o. Damian Bryl. Był to czas intensywnego słuchania Ducha Świętego oraz otwierania się na łaskę, którą póxniej otrzymali wraz z nałożenie rąk przez biskupa. Na obrzęd święceń diakonatu złożyło się m.in. przyrzeczenie posłuszeństwa biskupowi diecezjalnemu, przyrzeczenie zachowywania celibatu dla Królestwa niebieskiego, zobowiązanie do odmawiania Liturgii Godzin, czyli brewiarza, modlitwa w pozycji leżącej w czasie śpiewu Litanii do Wszystkich Świętych, nałożenie rąk i modlitwa konsekracyjna, przyjęcie stroju diakona (stuła i dalmatyka) oraz przyjęcia Księgi Ewangeliarza jako wezwanie do odważnego głoszenia słowa Bożego. Diakoni przekazali sobie również pocałunek pokoju. W czasie liturgii śpiewała schola seminaryjna oraz towarzyszyła gra organów i innych instrumentów. Po zakończonej Ofierze Eucharystycznej w radosnej atmosferze nowowyświęceni diakoni spotkali się ze swoimi rodzinami na posiłku, po czym udali się do rodzinnych parafii.Diakonat to ostatni etap przygotowań do święceń w stopniu prezbiteratu. Jest to czas praktyki duszpasterskiej i katechetycznej, posługiwania przy biskupie, pomocy w parafiach oraz zdobywania nowych doświadczeń w dziele ewangelizacji i posłudze miłości. Razem ze świętymi Szczepanem i Wawrzyńcem, diakonami, prośmy Pana, aby obdarzył nowych diakonów łaską wierności i prawdziwej wiary. W swojej modlitwie pamiętajmy również o braciach z naszego seminarium oczekujących na święcenia diakonatu.
[pe2-gallery album=aHR0cDovL3BpY2FzYXdlYi5nb29nbGUuY29tL2RhdGEvZmVlZC9iYXNlL3VzZXIvMTAxNDg1MTEyMDEwMzA4MjkzNDY3L2FsYnVtaWQvNTY5Mjc4ODA0NTA4MzUwMTAyNT9hbHQ9cnNzJmFtcDtobD1lbl9VUyZraW5kPXBob3Rv]