Jakże szczególnie radosnym dniem dla naszej wspólnoty jest zawsze dzień obłóczyn braci kursu III. W tym roku po przeżytym dniu skupienia w Nadziejewie, który poprowadził o. Marian czternastu braci przyjęło strój duchowny. Stało się to podczas Mszy Świętej od niepamiętnych czasów poniedziałkowej w obecności wszystkich seminaryjnych moderatorów oraz ks. Piotra Szymańskiego i ks. Dawida Wasielewskiego – opiekunów, którzy wtedy pomagali naszym braciom stawiać pierwsze kroki w seminarium.
Mszy świętej przewodniczył ks Rektor, który jak zawsze z ojcowską troską wygłosił okolicznościową homilię, którą rozpoczął słowami: „Strój człowieka zawsze coś wyraża. (…) Często osądzamy ludzi kim są po tym, jaki strój noszą – mówił ks. Rektor. (…) Biała szata, którą otrzymaliśmy na chrzcie świętym, jest symbolem wewnętrznej czystości. (…) Dalej otrzymaliśmy szatę jako dzieci przystępujące do Pierwszej Komunii Świętej. Garnitur – ubiór dojrzałego mężczyzny symbolizował wtedy naszą dojrzałość do przyjęcia Pana Jezusa.. (…) Wielu też było ministrantami. (…) Ważnym wydarzeniem było przyjecie komży, która wyraża gotowość do służby przy ołtarzu. Wreszcie moment, który przeżywamy dzisiaj – przyjecie stroju duchownego (…) Tak naprawdę nic się nie zmienia w waszym życiu, ale jest to wyraz zaufania Kościoła wobec młodego człowieka, który od tej chwili będzie postrzegany jako osoba duchowna. (…) ta sutanna ma być zachętą do nieustannego dążenia ku górze, ku Panu”
Po zakończonej homilii ks. rektor przed ołtarzem poświęcił nowe sutanny i przed kaplicą starsi koledzy pomagali obłóczanym przyoblec się w strój osoby duchownej. Nasza seminaryjna schola swym śpiewem dodawała splendoru tej uroczystości, a najmilszym było ujrzeć naszych braci przyodzianych w sutanny. Przybyło też kilku braci diakonów, którzy po araz ostatni przezywali obłóczyny w seminarium.
Radość Świętowania przeniosła się po zakończonej Eucharystii do refektarza, gdzie po „przyklepaniu sutann”, życzeniach kursu II zasiedliśmy do wspólnej wieczerzy, która ubogaciła piosenka i prezentacja dotychczasowego życia kursu III w naszym domu.
„Czego możemy wam życzyć? Abyście byli wierni swemu powołaniu, abyście się tym wyróżnieniem prawdziwie cieszyli i nigdy nie zawiedli zaufania Kościoła. Zapewniamy was o naszej modlitwie.”
ks. Rektor
[pe2-gallery album=”http://picasaweb.google.com/data/feed/base/user/101485112010308293467/albumid/5940136454705218113?alt=rss&hl=en_US&kind=photo” ]