Łk 7, 1-10
1 Gdy Jezus dokończył wszystkich tych mów do ludu, który się przysłuchiwał, wszedł do Kafarnaum. 2 Sługa pewnego setnika, szczególnie przez niego ceniony, chorował i bliski był śmierci. 3 Skoro setnik posłyszał o Jezusie, wysłał do Niego starszyznę żydowską z prośbą, żeby przyszedł i uzdrowił mu sługę. 4 Ci zjawili się u Jezusa i prosili Go usilnie: «Godzien jest, żebyś mu to wyświadczył – mówili – 5 miłuje bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę». 6 Jezus przeto wybrał się z nimi. A gdy był już niedaleko domu, setnik wysłał do Niego przyjaciół z prośbą: «Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój. 7 I dlatego ja sam nie uważałem się za godnego przyjść do Ciebie. Lecz powiedz słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony. 8 Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: “Idź!” – a idzie; drugiemu: “Chodź!” – a przychodzi; a mojemu słudze: “Zrób to!” – a robi». 9 Gdy Jezus to usłyszał, zadziwił się i zwracając się do tłumu, który szedł za Nim, rzekł: «Powiadam wam: Tak wielkiej wiary nie znalazłem nawet w Izraelu». 10 A gdy wysłani wrócili do domu zastali sługę zdrowego.
w. 1 wszedł do Kafarnaum. Jest to miasto pogranicza, Jezus przychodzi do ludzi, którzy byli postrzegani jako margines społeczny, ponieważ mieli częsty kontakt z poganami. Jezus przychodzi na to miejsce, aby pokazać, że także do pogan jest skierowana Ewangelia.
w. 2 pewien setnik. Kluczowa postać tego fragmentu. Jest to średnio postawiony rzymski oficer, być może pełniący funkcję administratora jakiejś mniejszej części Prefektury Judejskiej. Jest on opisany jako ten, który jest dobry dla żydów, wybudował im synagogę. Być może żył według wskazań judaizmu, jednak nie był żydem w pełni, bo nie został obrzezany. Choroba sługi setnika jest momentem, który pokazuje, że w trudnych sytuacjach szukamy rozwiązania problemu i najwłaściwszym okazuje się oddanie tego Bogu.
w. 3 skoro setnik usłyszał o Jezusie. Setnik ma otwarte uszy serca. Wie dobrze kto może mu pomóc, dlatego, że słyszał o Jezusie i zwraca się właśnie do Niego. Jego wiara wypływała z tego co sam usłyszał. Chrystus słysząc o jego sprawie udaje się do niego pomimo tego, że prawo żydowskie zabrania Jezusowi kontaktu z poganinem. Otwiera swoje serce aby setnik mógł z Niego zaczerpnąć wody życia wiecznego
w. 7 ale powiedz tylko słowo. Z jednej strony poczucie bycia niegodnym przyjęcia Jezusa, z drugiej wielka wiara w Niego jako Pana. Słowo Jezusa jest dla setnika ożywiające. To samo słowo my odczytujemy codziennie. Ono ożywia nasze serca, karmimy się nim, daje nam siłę na cały dzień. Słowo Jezusa oczyszcza nas z chorób i grzechów.
w. 9 Jezus zdziwił się. Ciekawe słowa. Jezus dziwi się wiarą człowieka. Obyśmy i my sami mieli taką wiarę, którą zadziwiłby się sam Jezus!!! Jezus daje świadectwo o wierze tego człowieka. Musi to być także bardzo zadziwiające dla samych żydów, że poganin stawiany jest dla nich za wzór wiary.
Medytacja do pobrania:
Medytacja – IX Niedziela Zwykła C