Fragment Ewangelii wg św. Mateusza (Mt 24,37-44)
37 A jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego.
38 Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki,
39 i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego.
40 Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony.
41 Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona.
42 Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie.
43 A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu.
44 Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.
Egzegeza
w.37 Tradycja żydowska o wiele mocniej podkreślała złe czyny Noego niż zaznaczone jest t w Biblii.
w.38 Ewangelista nie zarzuca pokoleniu Noego złych rzeczy, tylko to, że zapomnieli o zajęciu o zajęciu odpowiedniego stanowiska wobec grożącego im sądu.
w.39 Zarzut jaki tutaj jest przedstawiony w stosunku do pokolenia Noego dotyczy braku odpowiedniej troski w stosunku do tego, co jest ważne.
w.40 Werset ten ukazuje, że sąd niespodziewanie spadnie na ludzi podczas wykonywania przez nich ich codziennych obowiązków.
w.41 Sytuacja ta jak i poprzednia są właściwe ówczesnej kulturze, było to zadanie żon Faryzeuszów. Podkreślenie, ze te kobiety zostaną rozdzielone zwracają wyraźniej uwagę na fakt, że nikt nie wie kiedy nastąpi sąd.
w.42 Czuwać – pojawia się pierwszy raz w tej ewangelii, jest metaforycznym określeniem postawy etyczno – religijnej. W Nowym Testamencie ma 3 znaczenia:
· Dosłowne – Getsemani
· Przenośne – określające postawę odnośnie końca świata
·Przenośne – jako określenie chrześcijańskiej postawy w tekstach nie eschatologicznych (Dz 20,31 Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami upominać każdego z was.)
w.43 A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. U Żydów czas nocy dzielono na trzy straże. Obowiązkiem ojca rodziny było czuwać. Gospodarz symbolizuje osobę oczekującą ponownego przyjścia Jezusa.
w.44 Wezwanie do czuwania odnoszące się do wspólnoty jest ostrzegawcze. Przejście do „także wy” przedstawia pewien skrót myślowy: powinniście czynić to, co uczyniłby gospodarz domu. Gospodarz nie czuwałby gdyby nie wiedział, o której ma przyjść złodziej. U chrześcijan czuwanie jest było rzeczą oczywistą.
Myśli do rozmyślania.
Na początku medytacji proś Pana o to, aby Twoje serce było gotowe na przyjęcie Jezusa. Jezus codziennie oddaje Ciebie Ojcu, przypomnij sobie jak wiele razy odczułeś działanie Bożej Opatrzności. Jezus mówi, że nikt nie wie, kiedy On nadejdzie.
Gotowym jest ten, kto wie, że nie jest „panem”, lecz „sługą”, kto wie, co ma czynić i czyni to, co Pan powiedział. Pamiętaj, że Jezus nie tylko chce, abyś był „stróżem” Jego ogrodu, ale masz też uprawiać ten ogród. Jak dbasz o rozwój swojej wiary i osób, które Ciebie otaczają?
Pomyśl o swoich codziennych obowiązkach, które najbardziej angażują Ciebie. Wyobraź sobie, że to właśnie w tej chwili może nadejść koniec świata. Czy przeżywasz każdą chwilę swojego życia tak, jakby miała być tą ostatnią?
Czy są sytuacje w twoim życiu, w których czujesz, że oddalasz się od Jezusa? Spróbuj wymienić je, szczerze podzielić się nimi z Jezusem. Oddaj Mu je, proś Pana, aby uwolnił Ciebie od nich.
Na początek nowego roku liturgicznego Jezus pozostawia dwa polecenia: czuwaj i bądź gotowy. W jaki sposób możesz je zrealizować?
Pod koniec modlitwy zawierz Bogu Ojcu, całe Twoje życie, oddaj Mu całego siebie modlitwą zawierzenia:
Ojcze, powierzam się Tobie,
Uczyń ze mną, co zechcesz.
Cokolwiek uczynisz ze mną, dziękuję Ci.
Jestem gotów na wszystko, przyjmuję wszystko,
Aby Twoja wola spełniania się we mnie
i we wszystkich Twoich stworzeniach.
Nie pragnę nic więcej, mój Boże.
W Twoje ręce powierzam ducha mego,
z całą miłością mojego serca.
Kocham Cię i miłość przynagla mnie,
by oddać się całkowicie w Twoje ręce,
z nieskończoną ufnością,
bo Ty jesteś moim Ojcem.
Kl. Jakub D.
Na podstawie:
Antoni Paciorek, Nowy komentarz biblijny do Ewangelii św. Mateusza, tom I, część II, wyd. św. Pawła 2008.
Krzysztof Wons, Modlitwa Ewangelią na każdy dzień, wyd. Salwator, Kraków 2006.
Silvano Fausti, Wspólnota czyta Ewangelię według św. Mateusza, wyd. św. Pawła 2007.
Kazimierz Romaniuk, Mały słownik metaforyczno – egzegetyczny, wyd. Archidiecezji Warszawskiej, Warszawa 1992.
Medytacja do pobrania:
Rozmyślanie na I niedzielę Adwentu A